Pino is heel druk geweest de afgelopen tijd, verhuizen, werken, voor Jaye zorgen, hoe dat allemaal is gegaan lees je hier!

Lief dagboek

Het is al een hele tijd geleden we zijn afgelopen weken super druk geweest. Ik heb nu eindelijk even tijd en rust om alles te vertellen.

Verhuisd

We zijn uiteraard verhuisd met alle poespas er om heen. Vrienden die je lastminute laten zitten en niet kunnen helpen en de chaos van alles heen en weer brengen. Gelukkig ging het nog aardig vlot en hebben we gelachen. Om 11 uur s’avonds waren we dan ook echt klaar met alle dingen en besloten we de bbq aan te gooien. Om zo nog een gezellige afsluiter te hebben.

Jaye

Jaye lag in tijd al prinsheerlijk op zijn nieuwe kamertje te slapen! Hij is de hele dag lekker bij mijn zus en moeder geweest die hebben op hem gepast. De hondjes hadden  we ondergebracht bij mijn schoonouders en de dag erna opgehaald wat waren ze enthousiast. Ze hadden de halve week al stress want ze merkten natuurlijk dat er wat ging gebeuren.

Jaye zijn kamertje ben ik nog steeds het aller trots op! Die is super gaaf geworden het heeft wat energie gekost maar dubbel en dwars de moeite waard.

Werken

Jaye mocht 11 mei weer naar de opvang. Maar had die week nog extra vrij genomen! Omdat we net verhuisd waren het leek me wel heftig voor de kleine man. Om zo naar de verhuizing gelijk weer te moeten wennen aan de opvang en aan het nieuwe huis. Dus is hij die week maar één dagje gegaan. En dat ging goed! Wel bracht ik hem met gemixte gevoelens. 

In de beschrijving stond dat je om moest lopen maar het lokaal en hem dan voor de deur moest zetten en weg moest lopen ik had echt een dump gevoel erbij. Dit is gelukkig anders in de praktijk ik mag hem gewoon aangeven en er wordt een kletsje gemaakt.  De week erna begon het werk leven weer! Ik viel al snel weer in mijn oude ritme terug!
Eerst zag ik er wel tegenop maar wat viel het mee en wat was het weer heerlijk om weer aan het werk te zijn!

De tijd van stil liggen is over

Jaye maakt hele grote stappen de laatste weken. 
Hij hoefde gewoon niet te wennen aan zijn nieuwe kamertje en slaapt sinds dag 1 door als een blok. Ook geen drama om naar bed te gaan!
Sinds kort trekt hij zichzelf ook omhoog om te gaan staan.  En is hij tanden aan het kweken of zijn leven er vanaf hangt de een na de ander komt door!!

Helaas ben ik er op een klunzige manier er achter gekomen dat de tijd van stil liggen en rustig zitten nu echt over is. Na een paar reddingen van bijna van de bank vallen moest het wel een keer mis gaan natuurlijk. Alleen was het dit keer niet van de bank..

Jaye lag op de tafel op zijn aankleedkussen ik was een romper vergeten. Normaal geef ik hem wat om te spelen en blijft hij netjes liggen. Dit was dus niet het geval, en zo rolde hij met aankleedkussen en al van de tafel af.

Gelukkig maar dan ook echt gelukkig staat zijn box onder de tafel en was de val niet zo hard, maar de schrik zat er natuurlijk wel in vooral bij mij. Wat voelde ik me schuldig zeg. Toen ik Jaye oppakte en een beetje zenuwachtig vroeg wat doe je nou begon hij gelukkig gelijk te lachen wat een opluchting.

Ik kon wel janken en als klap op de vuurpijl kreeg ik een halve preek na van Robin hoe het nou had kunnen gebeuren. Die was natuurlijk ook geschrokken dus de reactie was ook wel logisch. Maar daar zit je op zo’n moment niet op te wachten.

Stapjes

Het stapjes zetten gaat ook goed en hij heeft nu een loopstoel waarmee hij door het hele huis heen crosst.  De ontwikkeling gaat allemaal zo snel het is haast niet te bevatten. Het lijkt nog wel gister dat hij uit mijn buik kwam als zo’n klein baby’tje maar er is geen baby meer van over. 

Jaye wordt al een echt ventje met een pittig karaktertje. Hij laat heel duidelijk weten wat hij wel en niet wil. En is hij het er niet mee eens mag de hele buurt het weten naast dat is hij nog steeds altijd blij en vrolijk en super makkelijk.

We hebben natuurlijk wel onze dingetjes maar dat heeft iedereen en die lach op zijn gezicht laat je dat al snel vergeten.

Pech

Niet alles is zo gemakkelijk gegaan deze week we hebben er een gigantische pechdag bij gehad.

In de ochtend ging Robin zijn bus kapot terwijl hij onderweg was naar zijn werk. Hij was helemaal naar huis gelopen want ik nam niet op omdat ik nog sliep. Wakker geworden door hem dat we de auto moesten wegslepen heb ik me snel aangekleed en ben meegegaan totdat ik me bedacht. We zijn lid van de ANWB laat die het lekker oplossen. 
Zo gezegd zo gedaan. Robin heeft mij met Jaye afgezet bij zijn bus. Daarna is hij in mijn auto doorgereden naar zijn werk terwijl ik daar wachtte op de ANWB. 

Sensor

Toen de ANWB kwam kon de meneer het probleem ook niet vinden en hebben we samen besloten om de auto naar de garage te slepen. Het mooiste was ik mocht in de ANWB auto rijden om te slepen! Hoe gaaf is dat! Trots als een kleine jongen die voor het eerst in een brandweerauto mag zitten stapte ik in en mocht de zwaailampen aandoen
.
Na het sleep ritje heb ik enkele uren bij de garage gezeten tot ze het probleem hadden gevonden.  Er zat een kabelbreuk in de kabel van de krukas sensor. Kleine uitleg over krukas sensor: deze meet de stand van de krukas waardoor de auto bepaald wanneer er brandstof ingespoten moet worden. Logisch dat de auto het niet meer deed dus!  Dat wordt gelukkig gefixt zodat Robin weer kan rijden.

Nog niet genoeg pech

Die avond zouden we een andere bank halen de timing van de kapotte bus was natuurlijk perfect dus dan maar met mijn auto. Een deel van de bank ging op het dak en het andere deel in de kofferbak. Toen Robin weer thuis kwam wou hij de bank losmaken deze zat met spinnen vast hij trok er een los en die schoot zo uit zijn handen door het achterraam van mijn auto! 

Verbluft stonden we te kijken naar het kapotte raam en het enigste wat Robin kon zeggen was: gelukkig zit je game mama sticker er nog waardoor we in de lach schoten.  Na wat uitzoek werk en ritjes langs glasgarages de dag erna kon ik mijn raam snel laten maken zonder verdere kosten omdat ik goed verzekerd ben. En hoop ook echt dat de pech voorlopig wegblijft.

Zoals je gelezen hebt hebben wij niet stil gezeten en vanalles meegemaakt.
In tijd heb ik ook besloten om nog maar 1 keer in de 2 weken te gaan schrijven op deze manier kan ik mijn verhalen wat leuker maken en hoop ik voor jullie ook op leuker leesplezier.

Tot de volgende keer en geniet van het mooie weer!
Heb je het dagboek van vorige keer gemist? geen paniek! die vind je hier
Of klets gezellig mee met de Game Mama’s